دکتر سیدجعفر شهیدی با داشتن بیش از 15 کتاب ارزنده و تالیف حدود 120 مقاله از شاخص ترین تاریخنگاران مذهبی معاصر ایران است ،در سال 1297 هجری شمسی در شهر بروجرد به دنیا آمد.
وی دوران تحصیل ابتدایی و اندکی از متوسطه را در بروجرد و سپس ادامه آن را در تهران به پایان رسانید.
شهیدی قبلا به نام سجادی معروف بود که بعدها تغییر شهرت داده و با نام شهیدی در مراکز علمی و دانشگاهی شهرت پیدا کرد.
وی چند سالی را برای خواندن درس طلبگی در قم سپری و محضر آیتالله بروجردی و بسیاری از مراجع و بزرگان دینی را درک کرده بود.در سال 1320 برای تحصیل علوم دینی و فقه و اصول راهی نجف میشود، اما بعد از هشت سال، بیماری ناگزیر، او را به ایران بازمیگرداند. هر هفته باید خود را به پزشک نشان میداده، درنتیجه از رفتن به حوزه باز میماند.
برخورد با شادروان محمد معین باب آشنایی و معرفی وی را به حضور استاد علامه، مرحوم دهخدا فراهم کرد و بعد از تشکیل سازمان لغتنامه دهخدا، معاونت سازمان را بهعهده گرفت.
اخذ درجه دکتری با امتیاز والا و استادی دانشکده ادبیات در فاصله سالهای 1340 به بعد جزو مرحله دوم زندگانی استاد شهیدی بود.
بعد از مرگ مرحوم معین، شهیدی مسئولیت اداره سازمان لغتنامه دهخدا را بر عهده گرفت. او در زمینههای ادب عرب و فارسی استادی بنام بود و درک محضر و مجالست با استادانی نظیر بدیع الزمان فروزانفر، دهخدا، جلال همایی و محمد معین اعتبار علمی و معنوی او را دو چندان کرد.
تألیفات و مقالات علمی و ادبی این استاد بزرگ فراوان است که از جمله آنان میشود به این آثار اشاره کرد: زندگینامه ابوذر غفاری، انقلاب بزرگ، زندگی حضرت سجاد (ع)، زندگانی حضرت فاطمه (س)، زینب (س) شیرزن کربلا، محدودیت در اسلام، جنایتکاران چه میاندیشند، تصحیح و حاشیه بر کتاب دره نادره، میرزا محمد خان استر آبادی که از نثرهای مصنوع متکلف است و تعلیقات شهیدی بر آن و بررسی دقایق و مشکلات تنها با خامه قدرتمند وی توانست مقبولیت عامه پیدا کند.
شهیدی تا پیش از بیماریاش در مقطع دکتری ادبیات فارسی چند ساعتی را به افاضه علمی مشغول بود و بقیه اوقات را در سازمان لغتنامه دهخدا به نظارت و مدیریت سپری میکرد